تهران این شبها تا صبح بیدار است، مانند همه ی ایران و درودیوار آن ثبت می کنند شوریدگی مردمانش را. شور شعورآفرین مردمی که به فرموده ی پیرسفرکرده ی جماران، خوبیشان را حتی حجازیهای عصر پیامبراعظم(ص)، کوفیان عهد امیرالمومنین(ع) و عراقیهای دوران سیدالشهداء(ع) هم نداشتند. آنان که معصوم را می دیدند و با او زندگی می کردند به گرد پای این مردمِ منتظر دیدار معصوم هم نمی رسند.
تهران این شبها فارغ از آلودگیها و ریزگردها و گردوغبارها، هوای تازه را تنفس می کند و برای چنددهمین بار، تمدید می شود بیمه اش! مگر نه این است که می گویند اگر در دیاری یک شب زنده دار باشد، همه ی آن دیار در امن و امان خواهند بود؟ از یک خروش و ناله ی شب زنده دارها – حاجت روا شوند هزاران هزارها . اینک بنگرید به خروش و شب زنده داری هزاران هزارها...
اینجا تهران است، ام القرای جهان اسلام؛ مردمش شب و روز نمی شناسند در راه وفای به عهدی که بسته اند. مردمان این دیار یا قول و قرار نمی گذارند و یا اگر گذاردند تا پای جان پایش می ایستند و راست قامت، حراست می کنند و از داروندارشان.
این شبها مردم دیار ما پای روضه های مظلومی مولایشان می گریند و می آموزند که چه کنند تا مولای امروزشان، شبگرد غربت آباد نخلستانها نباشد و همدرد ناله ی چاهها. هر قطره اشکی که از دیدگان اهل بکاء به گونه هایشان می چکد، فانوسی می شود در برابر مسیر آینده شان تا بصیرت یابند که چه کنند تا امامشان از عهدشکنیشان دل شکسته نشود و آرزوی پرواز نکند.
ترافیک خیابانهای تهران ما در این شبها، کمتر از روزهای کسب و کارش نیست. پس از هزار و اندی سال، گویی شیشه ی غرور مردمش ترک برداشته و تعمدا تا صبح بیدارباش زده اند تا همه بدانند دوران تلخ خواب زدگان کوفی را تکراری نیست. اگر در آن روزگار، علی(ع) به تنهایی به مسجد می رفت و خود اذان سرمی داد تا اشباح الرجال کوفی بیدار شوند و همچون لشکری شکست خورده خود را به نماز برسانند، اینجا برای زیارت نایب مهدی(عج) هزاران هزار مرد و مردآفرین، از ساعتها قبل هجوم می آورند و چشم انتظاری می کشند دیدار حضرت ماه را.
دشمن را بگویید این شبها به گوشه گوشه ی ایران اسلامی و پایتخت آن سری بزند و نظاره کند نتیجه ی تمام خصومتهایش را. مردم این دیار به تهاجم فرهنگی پاتک سنگینی زده اند؛ باور نداری؟ به حرمها و آستان امامزادگان و مساجد و هیاتها و حسینیه ها برو و با چشم دل، نه با چشم سر به تماشا بنشین ازدحام العفوگویان را.
اهالی شهر ما دستمال تاریخ مصرف گذشته ی تحریم را به زباله دان انداخته اند و حتی گرانی و تورم را نیز دور زده اند. تردید داری؟ به سفره های نذر و نذورات و کمک به ایتام و مستمندان و خرجکردهای بیشمار آنان بنگر که رو به فزونی گذارده و پررنگتر از قبل چشم نوازی می کند. به آنانکه می کوشند هرچه از دستشان برآید را انجام دهند تا خللی در اراده و مقاومت این مردم ایجاد کنند و حتی در آستانه ی ماه مبارک رمضان، به گوشت و مرغ هم رحم نکردند تا شاید صدای اعتراضی بشنوند بگو که گوشت و پوست این امت، با عشق ولایت و امامت آمیخته شده و اینان درس مقاومت را به نیکی آموخته اند.
اگر به ژرفای این شبهای عالم، ایران و تهران غور کنی و عمیق شوی تازه درخواهی یافت پاسخ چرایی نزول ملایکه ی آسمانها به زمین را. آری؛ اهل آسمان هم متحیر این همه بندگی و شوریدگی شده اند. آنان هم باید بیایند و بنگرند سرسپردگی اشرف مخلوقات را به خالق یکتا.
این شبها تهرانیها مصداق بارز اشداء علی الکفار و رحماء بینهم شده اند. مسلمانانش حتی برای سایر ادیان نیز دعا می کنند و روزه دارانش برای روزه خوارنش، نسوان محجبه و چادری برای فریب خوردگان بدحجاب به درگاه الهی العفو می گویند و جوانان سینه زنش به نیابت از معدود گمراهانشان بساط عاشقی به پا می کنند. اینان حتی از احوال مردم سایر بلاد هم غافل نیستند، از بحرین و عربستان گرفته تا سوریه و میانمار؛ و از سویی، لعن نفرین می کنند شیاطین و سرسپردگانشان را و خود را از تمامی جهات تجهیز می کنند برای روز مبادا تا اگر دشمن حماقتی مرتکب شد چنان درسی به او دهند که عبرت تاریخ شود؛ اشک اهل بکاء اینجا سیاسی است.
آری؛ همه ی ایران و تهران یکپارچه شده تا فریاد زند در این دیار دگر بزرگی را به غریبی نمی کشند. خواب بر چشم شهر ما و اهالی اش حرام شده و اطاعت و فرمانبری از ولی برای آنان فریضه ای واجب. اینان از سرنوشت تلخ گذشته آموخته اند که باید ید واحده بود و پشت سر ولی، نه یک قدم پس و نه یک قدم پیش، همدل و یکصدا به پیش رفت و مقاومت کرد و جنگید. چند دستگی و تشتت آراء را میان دلهای آنان راهی نیست. مردم اینجا فقط در صف ثبت نام یک حزب ایستاده اند و آن، حزب علی(ع) و حزب الله است و آنان که وقتشان را صرف حزب و حزب بازی و تعدد احزاب و چه و چه کرده اند، آدرس کوفه را اشتباه آمده اند.
...و پیام اصلی مردم ما به امامشان می باشد که ای مهدی موعود! ای مولا و صاحب ما! بیا که جهانی تو را انتظار می کشد و این همه شوریدگی بندگان به امید صبح ظهور توست. بیا که خوی و مرام کوفی صفتان را مجالی نیست و دشمن، در اوج زبونی قرار گرفته. بیا که امت اسلام در حال بیداری است و گمشده شان را فریاد می زند: بیا یابن الحسن...
نظرات شما عزیزان:
